Bioavailability ( ජෛව උපයෝගීතාව ).

ජෛව උපයෝගීතාව යන වචනය බොහෝ දෙනෙකුට අලුත් දෙයක් විය හැකිය.

සෞඛ්‍ය හා වෛද්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ සිටින අයට මෙම වචනය හුරුපුරුදුය.

එයින් අදහස් වන්නේ ඖෂධයක් හෝ වෙනත් ද්රව්යයක් ශරීරයට අවශෝෂණය කර භාවිතා කිරීමට ඇති හැකියාවයි.

ඉහළ ජෛව උපයෝගීතාව යනු වැඩි අවශෝෂණයක හැකියාවයි.

මානව ඉංජිනේරු නිෂ්පාදනවලට වඩා ස්වාභාවික නිෂ්පාදන ඉහළ ජෛව උපයෝගීතාවයක් ඇති බව වෛද්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ වසර ගණනාවක් තිස්සේ දන්නා කරුණකි.

ඒකට හේතුව අපි ස්වභාවධර්මයේම කොටසක් වීමයි.

මානව ඉංජිනේරුවන් කෙතරම් නවෝත්පාදනයන් ගෙන ඒමට උත්සාහ කළද ස්වභාවධර්මය සමඟ ඔවුන්ගේ උත්සාහයන් සංසන්දනය කිරීමේදී ඔවුන් සිටින්නේ බොහෝ පසුපසිනි.

ස්වාභාවික නිෂ්පාදනයක් මිනිසා විසින් සාදන ලද නිෂ්පාදනයකින් වෙන්කර හඳුනා ගැනීමට ශරීරයට හැකියාව ඇත.

නිෂ්පාදනයක් ස්වභාවධර්මයට සමීප වන තරමට ශරීරය එය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමේ සම්භාවිතාව අඩු වේ.

නිෂ්පාදනයක් ස්වභාවධර්මයට සමීප වන තරමට ශරීරය එය පිළිගැනීමේ සම්භාවිතාව ද වැඩි වේ.

මිනිසා විසින් සාදන ලද විශිෂ්ට නිෂ්පාදන රාශියක් ඇති බවට සැකයක් නැත.

නමුත් ඒවා ස්වාභාවික නිෂ්පාදන තරම් සොබාදහමට සමීප නොවන අතර එබැවින් ශරීරයේ අවශෝෂණ මට්ටම, ස්වාභාවික නිෂ්පාදන තරම් ඉහළ මට්ටමක නොමැත.

එමනිසා, අපට අවශෝෂණයෙන් වැඩි ප්‍රතිලාභයක් ලබා ගැනීමට අවශ්‍ය නම්, මිනිසා විසින් සාදන ලද නිෂ්පාදන වලට වඩා සොබාදහමට හැකි තරම් සමීප නිෂ්පාදන සෙවීම වඩා හොඳය.

මක්නිසාද යත් මිනිසා විසින් සාදන ලද නිෂ්පාදන වලට වඩා ස්වභාවික නිෂ්පාදන ඉහළ ජෛව උපයෝගීතාවයක් ඇති බැවිනි.

දන්නා ස්වභාවික නිෂ්පාදනයක් නොමැති නම් හෝ අද පවතින බව නොදන්නේ නම්, මිනිසා විසින් සාදන ලද නිෂ්පාදන භාවිතයට ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීමේ වරදක් නැත.

වෛද්‍ය ක්‍ෂේත්‍රයේ වෘත්තිකයන් මෙම තත්ත්වය පිළිබඳව දැනුවත් බැවින් නව නිෂ්පාදන නිපදවන අය ජෛව උපයෝගීතාව වැඩි කිරීම සඳහා තම නිෂ්පාදනවලට අවශ්‍ය ප්‍රමානයන්ටත් වැඩියෙන්  ද්‍රව්‍යය එකතු කරති.

අවසාන ප්‍රතිපලය වන්නේ  ශරීරයට ඒවා තුළ ඇති අධික ප්‍රමාණය බිඳ දැමීමට සහ පිරිසිදු කිරීමට අමතර ක්‍රියා කිරීමට සිදු වීමයි.

ස්වාභාවික විකල්පයක් පහසුවෙන් ලබා ගත හැකි නම් ඔබේ ශරීරයට අනවශ්‍ය ලෙස වැඩ කිරීමට ඉඩ දෙන්නේ ඇයි?

හිතන්න දෙයක්.